Een band waarvan ik slechts één album in mijn playlistkast heb staan. En dat is vreemd want het genre valt absoluut binnen mijn comfort zone. De band heeft inmiddels acht albums uitgebracht.
Dit is het debuut uit 2011 en dat werd goed ontvangen. Ook ik vind het een prettig album dat ik ooit met een 7 heb gewaardeerd. Benieuwd hoe ik er nu over denk.
Opener From This Point On is een prettige postpunk swinger met een Status Quo sound. Voeten van de vloer! (7,5)
Death in the Family is een stukje minder vrolijk maar dat past wel bij de tekst. Desondanks wel een lekkere melodie. Beetje simpele tekst. (7)
In Borders Comfort krijg ik het gevoel dat ik wat mis. Het nummer klink wat kaal. De drum is wel erg overheersend (6,5)
Dat is in schril contrast met Feral Moans waarin meer 'muziek' zit door de gitaar. Beste nummer tot nu toe (7,5)
Dat het nog wat beter kan bewijst Sea of Doubt. Een mooie rif, een meezinger en lekker dansbaar. En een prima tekst. Who cares about a memory lost in a sea of doubt (8)
Ook in Be Alone een fijn ritme en melodie hoewel de titel anders doet vermoeden. Ik vind alleen zijn niet erg trouwens. Als het maar niet elke dag is (8)
Het titelnummer An Open Door bevalt me weer wat minder. Een beetje te sober ondanks de best wel prettige melodie en tekst. An open door not meant for shutting This is all I've ever wanted(7,5)
Daarentegen is Within the Mess weer een heel aanstekelijk nummer. Het intro van het nummer maakt duidelijk waarom. Voeten van de vloer en heerlijk los gaan (7,5)
De afsluiter Surrender vind ik ook erg prettig. Een opzwepend ritme en melodie en de zang heerlijk zwaar aangezet. Voor mij het meest 'postpunke' nummer op het album (8)
Totaal waardering : 7,5
Reactie plaatsen
Reacties