Opnieuw een album dat ik uit een recente lijst met releases heb gehaald. Aangezien ik de laatste tijd erg veel naar electronic luister viel mijn oor op dit album. Een schot in de roos want dit is een prachtige plaat. De Australische Simona Castricum is behalve musicus ook DJ en producer en dat is hier goed te horen. Strakke melodieën en een aantal daarvan kan zo op een dance-festival gedraaid worden. Bijvoorbeeld Chaise, maar vooral ook Limited Edition.
Ze draait al 20 jaar mee in het vak en weet dus waar Abraham de mosterd haalt. Ze heeft inmiddels vijf albums uitgebracht en ik heb er dus weer 4 op mijn to-do lijstje staan. Gelukkig allemaal te streamen, want volgens mij zijn haar albums verder alleen in een limited edition van een paar honderd vinyl exemplaren uitgebracht.
Simona Castricum, is dus een naam die de Australische muziekscene een geheel eigen geluid heeft gegeven. Deze veelzijdige artieste en architect combineert haar liefde voor muziek met haar passie voor stedelijke ruimten, wat resulteert in een unieke mix van elektronische beats en intrigerende melodieën. Haar werk weerspiegelt niet alleen haar artistieke talent, maar ook haar diepgaande inzichten in de dynamiek van stedelijke omgevingen en de menselijke interactie daarin.
Het album Sink uit 2023 is een perfect voorbeeld van haar artistieke veelzijdigheid en innovatieve benadering. Het opent met Lean Into Belonging, een nummer dat direct de toon zet met een opzwepend ritme en dromerige zang. Het is een track die je meteen grijpt en niet meer loslaat. Het ritme vloeit naadloos over in het volgende nummer, TBC, dat de luisteraar meeneemt op een aanstekelijke muzikale reis. De zang blijft betoverend en het ritme aanstekelijk, wat de overgang tussen de nummers bijna onmerkbaar maakt.
Catacombs biedt een rustgevende melodie ondanks het opgewekte tempo. Het nummer voelt als een wandeling door een mysterieuze ondergrondse wereld, waar elke hoek een nieuwe ontdekking biedt. Het kalmeert en prikkelt tegelijkertijd de zintuigen. Daarna volgt Whomst?, dat met zijn fijne melodie weliswaar prettig in het gehoor ligt, maar wat spanning en emotie mist. Het nummer komt niet helemaal tot leven zoals de voorgaande tracks.
Chaise brengt het album weer in een hogere versnelling met zijn aanstekelijke en beweeglijke tempo. Het is een nummer dat je bijna dwingt om mee te bewegen op de beat. Limited Edition houdt het strakke ritme vast, maar laat qua melodie nog wat te wensen over. Het voelt alsof er meer potentieel in zat dat niet volledig benut is.
Sky keert terug naar de strakke basis maar voegt een speelse melodie toe die een frisse wind door het album blaast. Het is een perfecte balans tussen structuur en speelsheid, een nummer dat blijft hangen. Het album sluit af met Grateful for the Heartache, dat helaas het zwarte schaap van de familie is. Het mist de spanning en de emotionele diepgang die de andere nummers zo sterk maken.
Al met al is Sink een fascinerend album dat de veelzijdigheid en het talent van Simona Castricum benadrukt. Haar vermogen om verschillende ritmes en melodieën samen te brengen in een coherent geheel, getuigt van een diep begrip van zowel muzikale als stedelijke dynamieken. Elk nummer biedt iets unieks, en hoewel niet elk stuk even sterk is, blijft de algehele ervaring van het album indrukwekkend. Simona Castricum blijft een naam om in de gaten te houden, een artiest die de grenzen van muziek blijft verkennen en verleggen.
Waardering: 8
Reactie plaatsen
Reacties