Een erg prettige ontdekking in de releaselijst van 21 juli jongstleden. Een debuut wat me doet denken aan het debuut destijds van de Nederlandse band Dakota (nu Loupe) De muziek is te vinden in hetzelfde straatje als waar Dakota/Loupe haar inkopen doet. Zeer toegankelijke, soms wat dromerige Indiepop, een mooie vrouwenstem en een uitstekende muzikale ondersteuning.
Mother Tongues is een Indierock/Shoegaze band uit Toronto - Canada die zich kenmerkt door hun etherische geluid en hypnotiserende melodieën en is een samenwerking van Lukas Cheung (zang en gitaar) en Charise Aragoza (Bas, zang). Op Bandcamp is een prachtig verhaal te vinden over de band en het maken van dit album.
Hun muziek weeft een tapijt van dromerige klanken, doordrenkt met emotionele diepgang en melancholie. Met invloeden variërend van psychedelische rock tot ambient, weten ze een unieke sfeer te creëren die zowel rustgevend als meeslepend is. Het nieuwste album Love in a Vicious Way uit 2023 is een testament van hun artistieke groei en sonische avontuurlijkheid.
Bij het beluisteren van Love in a Vicious Way van Mother Tongues werd ik direct gegrepen door de opener A Heart Beating. De dromerige melodie en relaxte zang scheppen een serene atmosfeer die je meteen in een andere wereld trekt. Het nummer is een prachtige introductie tot de sonische reis die het album biedt.
Dance in the Dark komt daarna met een aanstekelijk ritme dat moeilijk te weerstaan is. De zalvende zang zweeft boven de instrumentatie en creëert een bijna hypnotiserend effect. Het is een perfecte balans tussen ritmische energie en dromerige sereniteit. Bij Only You [Reprise] vond ik het interessant dat dit korter tussendoortje al eerder langskomt dan het volledige nummer. Het dient als een soort mistige overgang, gehuld in dromerige texturen, die de luisteraar voorbereidt op wat komen gaat.
Het titelnummer, Love in a Vicious Way , is zonder twijfel een van de hoogtepunten van het album. De meeslepende melodie en rustgevende klanken maken het een bijzonder rustgevend luisterstuk. De emoties die in dit nummer worden overgebracht, zijn diep en oprecht. Only You is een iets vlotter nummer in vergelijking met de reprise, maar behoudt de dromerige kwaliteiten die kenmerkend zijn voor de stijl van Mother Tongues. De harmonie tussen de zang en instrumenten is hier werkelijk subliem.
Drip Drip wijkt licht af van de nevelige sfeer van de vorige nummers, maar behoudt nog steeds een betoverende kwaliteit. Het is alsof je in een droomlandschap wandelt, met elke stap dieper in de muzikale mist. Bij Luv 2 Liv lijkt de betovering even lichtelijk verbroken. Het is een aardig popliedje dat een tijdelijke afwisseling biedt van de dromerige klanken die het album domineren. Het voelt bijna als een adempauze midden in de sonische reis.
Ode to Jay breekt nog wat verder in op de dromerige sfeer van het album. Dit nummer voelt iets minder coherenter aan met de rest van het album en laat de magie enigszins vervliegen. Worm Day herstelt echter de positieve sfeer en brengt de luisteraar weer in een toestand van wegdromen. Het is een welkome terugkeer naar de betoverende klanken die het begin van het album kenmerken.
Het album sluit af met Lonely Ones , een zweverig nummer dat perfect in stijl het einde markeert. Het is een passend slotstuk dat de luisteraar achterlaat in een staat van serene reflectie.
Mother Tongues heeft met Love in a Vicious Way een meesterwerk afgeleverd dat een prachtige balans vindt tussen dromerigheid en emotionele diepgang. Het album is een sonische reis die je meeneemt naar onbekende sferen, waar elke track een nieuwe laag van hun artistieke visie onthult.
Waardering: 8,5
Reactie plaatsen
Reacties