In 1977 bestond Genesis nog maar uit 3 leden. Daaronder Tony Banks. Maar ook hij ging er soloalbums bij maken. Dat werden er uiteindelijk slechts vijf waarvan dit het eerste is.
Ik heb het album veertig jaar links laten liggen. Dat kwam ook doordat Genesis vanaf 1977 geen schim meer was van de jaren daarvoor.
De sound van Genesis is bij een aantal nummers nog wel duidelijk hoorbaar, maar ik ben toch een stuk minder enthousiast over deze plaat dan een paar jaar geleden. Het mist toch het symfonische van Genesis en de zang (Kim Beacon) is ook niet zo sterk.
De ontdekkingstocht door 'A Curious Feeling', het solodebuutalbum van Tony Banks uit 1979, onthult een fascinerende mengeling van symfonische rock die het verdient om vanuit een kritische hoek bekeken te worden. Het album, geproduceerd tijdens een pauze van zijn hoofdband Genesis, toont Banks' vermogen om diepe, emotionele landschappen te scheppen met enkel zijn muzikale vocabulaire.
From the Undertow' initieert de luisterervaring met een delicate, bijna filmische introductie die het thematische en muzikale terrein voor het album zet. Dit instrumentale stuk, hoewel kort, bouwt een sfeer van introspectie en subtiele spanning. Ondanks de schoonheid, kan men argumenteren dat het niet volledig zijn potentieel bereikt, gezien de beperkte duur.
'Vervolgens ontvouwt 'Lucky Me' zich als een meer toegankelijke track, waar Banks' vocale werk en lyrische vaardigheden in het middelpunt staan. Het nummer, dat verhaalt over persoonlijke reflectie en een zekere melancholie, wordt soms echter gehinderd door een enigszins voorspelbare melodie die meer aan Genesis doet denken dan aan een ware solo-ontplooiing.
De verhalende structuur van 'The Lie' en 'After the Lie' introduceert een gelaagdheid die men kan waarderen voor de literaire poging, maar de overgang tussen beide stukken voelt enigszins geforceerd. De emotie achter de muziek blijft echter sterk, en toont Banks' bekwaamheid om complexe gevoelens te vertolken door middel van zijn arrangementen.
De titeltrack, 'A Curious Feeling', staat symbool voor het hoogtepunt van het album, waar de thematische diepte en het muzikale experiment samenkomen in een krachtig narratief. Desondanks kan niet ontkend worden dat het nummer soms worstelt om een consistente toon te behouden, wat afbreuk doet aan de algehele impact.
'Forever Morning' en 'You' tonen een opmerkelijke expansie van het geluidslandschap van Banks. Hier manifesteert zich een scherpere en meer onderscheidende stijl die echter in 'Somebody Else's Dream' en 'The Waters of Lethe' soms te wensen overlaat door een overmatig gebruik van synthesizers die de subtiele nuances van de muziek overstemmen.
De albumafsluiter, 'In the Dark', is een treffende epiloog die het introspectieve thema van het album samenvat, maar zijn korte duur en abrupte afsluiting laten de luisteraar mogelijk onvoldaan achter, verlangend naar een meer uitgewerkte conclusie.
In totaal biedt 'A Curious Feeling' een intrigerende blik op Tony Banks' solo-aspiraties, hoewel het soms lijdt onder een overmatige neiging om binnen de veilige grenzen van zijn Genesis-werk te blijven. Het album slaagt erin om momenten van ware muzikale inspiratie te bieden, maar wordt soms gehinderd door een gebrek aan muzikale diversiteit en een overmatige afhankelijkheid van bekende patronen. Deze retrospectieve analyse onthult dus een werk met zowel bewonderenswaardige ambities als merkbare beperkingen.
Misschien is een vergelijk met het vroege Genesis ook oneerlijk en zijn de verwachtingen te hoog. Daarom toch een ruime voldoende voor dit album.
Waardering 6,5
Reactie plaatsen
Reacties