Kyuss, een Stoner Rock band die maar 7 jaar heeft bestaan. Opgericht in 1989 in Californië en in 1996 is de stekker er weer uit getrokken.
Stoner Rock is niet echt heel populair maar wie van rock houdt met een meest wat laag tempo en een donkere bas is dit beslist de moeite waard om eens te proberen. Het album ...And The Circus Leaves Town stamt uit 1995 en is tevens de zwanenzang van de band.
Het ervaren van Kyuss' muzikale trip getiteld "…And the Circus Leaves Town" is als een surrealistische droom die zich ontvouwt in een desolaat, maar fascinerend woestijnlandschap. Dit meesterwerk uit 1995 biedt een diepe duik in de stoffige krochten van de stonerrock en laat een blijvende indruk na met zijn zware, doch melodische composities.
De openingsakkoorden van "Hurricane" zetten de toon met hun krachtige resonantie, die de luisteraar meteen in een hypnotische trance brengt. Deze muzikale wervelwind is slechts een voorproefje van de sonische reis die volgt. Het nummer etaleert de band's vermogen om zware riffs te vermengen met een onmiskenbare melodie.
Als we verder reizen naar "One Inch Man", worden we geconfronteerd met een vurige combinatie van pakkende vocalen en een onstuitbare groove. Dit nummer, gekenmerkt door zijn levendigheid en dynamiek, illustreert de meer toegankelijke kant van Kyuss zonder hun kenmerkende zwaarte te verliezen.
De meditatieve sferen van "Gloria Lewis" nemen ons mee op een zelfbeschouwende reis, waar de zachte, fluisterende tonen contrasteren met de ruige kracht van eerdere tracks. Het is een moment van reflectie binnen de stormachtige zee van geluid die Kyuss zo vakkundig creëert.
"Phototropic" onthult een etherische, bijna mystieke kwaliteit binnen het album. Met zijn expansieve geluid en atmosferische diepte, biedt dit nummer een ontsnapping aan de alledaagse realiteit, en nodigt uit tot een diepere exploratie van het eigen bewustzijn.
In "El Rodeo" vinden we Kyuss terug in hun element met een rauwe, ongefilterde energie. De track is een onstuimige rit door ruige landschappen, met gitaarspel dat zowel meedogenloos als intrigerend is.
Een paar stations verder syuiten we op "Size Queen". vanwege de meeslepende rif mijn favoriet op het album.
Afsluitend transporteert "Spaceship Landing" de luisteraar naar een andere dimensie. Het nummer, een episch sluitstuk, combineert psychedelische invloeden met een grondvestschuddende kracht, waardoor een waardig einde aan de reis wordt gecreëerd. Het nummer omvat een stilte van ongeveer 20 minuten die de tijd geeft voor zelfreflectie maar het eigenlijk beoogde doel van deze onderbreking blijft ongewis
"…And the Circus Leaves Town" is meer dan slechts een album; het is een auditieve reis die de luisteraar meeneemt naar een onontdekt universum. Kyuss bewijst wederom hun meesterschap over het genre met dit werk, dat een blijvende nalatenschap in de stonerrock achterlaat. Het is een essentiële luisterervaring voor degenen die zich willen verdiepen in de diepten van muzikale inventiviteit en emotionele expressie
Waardering : 7,5
In het jaar des Heren 2006 schonk de Franse band Deleyaman ons het muzikale meesterwerk ‘3’, een oase van serene klanken die de ziel streelt
. Het opus vangt aan met 'Arev Patsvets', waar de luisteraar subiet wordt ondergedompeld in een bad van melodische madrigalen, reminiscent aan de vreugde en het verdriet vervat in de menselijke existentie.
Als een luchtspiegeling die zich ontsluiert uit de nevelen der muziekgeschiedenis, transporteert 'Raven Days' mij naar een tijdperk waarin de muzikale kunst van Dead Can Dance, met Brendan Perry als ceremoniemeester, hoogtij vierde. Dit stuk wekt een diepe resonantie binnen mijn wezen, als een echo uit een lang verloren gewaande droom.
'Cilicia' vervolgt de ingezette tocht met een harmonische continuïteit die de luisteraar verder voert langs introspectieve paden, doordrenkt met een diep gevoel van nostalgie en contemplatie. Vervolgens onthult 'Antsrev', met de feeërieke stem van de zangeres, een nieuwe dimensie van deze droomwereld, doorweven met een tedere melancholie die de ziel beroert.
'Ispahan' handhaaft de mystieke sfeer en dient als een brug tussen werelden, tussen de tastbare realiteit en de ongrijpbare dromen. Het is een muzikale reis door de sluier van het alledaagse, naar een plek waar tijd en ruimte vervagen.
De betovering vervolgt met 'Dejlig Rosa' en 'Home', waar weinig woorden nodig zijn om hun diepere essentie te duiden. Deze composities ontplooien zich als een etherische droom, een voortdurende vlucht uit de klauwen van de banale werkelijkheid.
Naarmate het album zich verder ontvouwt met 'Yergnain', 'Lab or Chant', 'Kalisse The Doubt', en 'Louyce. Sister', openbaren zich schatkamers van rust en bezinning, elk nummer schijnend als een lumineuze parel in een diadeem van muzikale verfijning.
Het sluitstuk, 'Eversince', vormt de epiloog van deze muzikale odyssee. Een epiloog die niet zozeer een einde aankondigt, maar eerder een uitnodiging is tot reflectie en hernieuwde ontdekking.
Aldus is de ervaring van het beluisteren van ‘3’ door Deleyaman niet slechts een auditieve ervaring, maar een transcendentale reis die de luisteraar uitnodigt om te dwalen langs de paden van introspectie en ontdekking, een pelgrimstocht naar de innerlijke krochten van de ziel. Elk nummer, een welgevormde bron van sereniteit en reflectie, nodigt uit tot een diepere verkenning van het zelf en de wereld daarbuiten.
Waardering: 8,5
Reactie plaatsen
Reacties