Een misschien wat moeilijk aan een genre te hangen album dit, maar in de meeste nummers klinkt wat mij betreft duidelijk het genre Minimal door. Zeker in Buka dat zomaar door Simeon ten Holt gemaakt zou kunnen zijn. Tevens is er een sterke verbinding met de minimal muziek van Philip Glass en Wim Mertens.
Aangezien ik Canto Ostinato van ten Holt een meesterwerk vind, is dit een album wat mij op het lijf geschreven is. De opener Leaving geeft dit ‘geheim’ nog niet prijs. Gewoon een erg mooi popliedje.
Nest en Letter To Glass sluiten op Buko aan. Mooi die piano met de repeterende melodie.
In het titelnummer Home komen pop en minimal prachtig samen. Een hoogtepunt van het album.
In Zero Hour klinkt zelfs wat postrock door. Maar misschien maak uk het nu te mooi.
Het bezwerende F Major laat goed horen hoeveel controle Hania Rani heeft over haar pianospel. Prachtig hoe het spel dan weer aanzwelt en dan weer ingetogen klinkt.
Over de drie nummers Summer, Rurka en Tennen kan ik kort zijn. Grandioos pianospel. Met wederom dat onderliggende ritme.
Het album sluit af met twee mooie popliedjes onderbroken door het instrumentale Ombelico. Mooi, maar jammer dat het concept wat wordt losgelaten.
Waardering: 9
Reactie plaatsen
Reacties