Een album met twee gezichten is me inmiddels duidelijk. Eerst het slechte nieuws…dit is bijna zeker het laatste album van de Belgische formatie Portland, althans in deze samenstelling. Het botert niet meer in de relatie tussen Sarah Peppels en Jente Pironet. De naam van het album lijkt daarop aan te sluiten. Het goede nieuws is dat dit een erg fijne release is.
De scheiding is wel zonde want Departures is een bijzonder smakelijk geheel. Indiepop van meer dan gemiddelde kwaliteit. Dat komt vooral door de zang. De stemmen klinken prachtig samen. Wel vind ik het album halverwege even inzakken, maar al snel wordt de positieve vibe weer gevonden.
Where Did Everybody Go is een fijne start van het album. Dat niveau wort vastgehouden tot en met Never Leave. Een nummer dat aan de verbeelding niks overlaat. Daarna How It Is. De tekst daarvan is ook duidelijk. I’m always here to talk (maar niet to sing?). Muzikaal spreekt het me echter wat minder aan dan het voorgaande. Last Trip is wel erg poppy. Op beide nummers mis ik wat van de mystiek van de rest van het album.
Alyson pakt de draad weer op. Hier weer de nadruk op het combineren van beide stemmen. Dat is nou eenmaal de Haarlemmerolie van het album. Gelukkig is er voldoende olie toegevoegd tot het eind van het album. Vooral Serpentine loopt goed gesmeerd.
Over het geheel een erg prettige kennismaking (want dat is het voor mij) en misschien dus ook een afscheid.
Waardering: 8
Reactie plaatsen
Reacties