Dargaard – Eternity Rites (13-10-1998) Genre Darkwave/Gothic/Neo-klassiek
Dargaard is een Australische darkwave band die een viertal albums heeft uitgebracht. Daarvan is dit het debuut. Darkwave wordt op Wikipedia beschreven als een elektronische, melancholieke donker klinkende gothic muziekstijl.
Het begin klinkt in elk geval donker met geluiden uit de onderwereld (mijn interpretatie) overgaand in een zwaar Afrikaans aandoend ritme. De sfeer is gezet! Het is de Eternity Rite -part one.
Demon Eyes kijken je aan. Gehuld in een prachtige middeleeuws aandoende melodie. Through demon eyes you died.
Fuer Grissa Est Drauka, Degene die de dood brengt in een rituele dans Down To The Halls Of The Blind waar een hemels koor je toezingt. Kippenvel. Een instrumentale onderbreking met Nightvision. Uit de elektronica worden allerlei middeleeuwse instrumenten getoverd.
Arcanum Mortis, Het geheim van de dood….Ecce anus in mediis sedens annosa puellis… Zie de oude man zittend te midden van de bejaarde maagden. Het is tijd voor de Eternity Rite – part two.
Temple Of the Moon. Opnieuw een instrumentale onderbreking die over gaat in het dreigende Of Broken Stones. Opnieuw hoor ik de onderwereld, dreigend. But never he shall return to the world of light. Maar dan hemels gezongen door Elisabeth Toriser, de vrouwelijke helft van het duo dat ze vormt met Tharen (Alexander Opitz)
Seelenlos, ineens een Duitse titel, maar wel prachtig in Engels gezongen. A soulles corpse with wings of dead. En uiteindelijk is de Transfer Complete
Een album met melodische middeleeuws aandoende klanken. Genieten maar.
Waardering 8
EF – Give Me Beauty…Or Give Me Dead – (05-07-2006) Genre Postrock
EF is een Zweedse postrockformatie uit Göteborg. De band is in 2003 opgericht en heeft voordat het bij ‘And The Sound Records’ dit debuut uitbracht onder eigen beheer een album gemaakt.
Een echt debuut is dit dus niet, maar wel een doorbraak naar het grote publiek.
Het is traditionele postrock met toevoeging van zang. De band bestaat uit 5 leden die diverse instrumenten beheersen. Zo is het inzetten van de cello zeker een positieve bijdrage.
Ett, is een mooi intro. Nog wat timide misschien maar als opwarmer best prettig. Het nummer gaat naadloos over naar het intro van Hello Scotland. En daarin ruimte voor de cello die de mooie rif prachtig ondersteunt. De ingetogen zang, ondersteund door Karin Gren (ook met Cello erbij) is erg mooi. Een dijk van een nummer.
Final Touch/Hidden Agenda met weer ingetogen zang en een geweldige apotheose. In He Came, He Stayed, He Fell doet de Xylofoon zijn intrede. Een kort nummer zonder climax. Wel heel erg klein gehouden maar even rust is ook wel nodig. Vervolgens het lange Tomorrow My Friend. Vooral het moment dat de elektrische gitaar het overneemt is een kippenvelmoment. Een nummer met weer veel melodie. De afsluiter is wat minder spectaculair. Mijn conclusie: Degelijke postrock.
Waardering: 8
Reactie plaatsen
Reacties