Agalloch – The Mantle (13-08-2002) Genre Progmetal/Progrock
Ik maak nooit jaarlijstjes, maar als ik dat in 2002 wel gedaan zou hebben had dit album op een hoge positie gestaan. Want Oh wat is dit fraai. Prachtige melodische metal die zonder de spaarzame grunts als progressive rock zou zijn aangemerkt. Want hoezeer ook Metal, ik hoor geen snelle drums, overheersende grunts, en wat al niet meer tot Metal wordt gerekend
Agalloch, een band die 20 jaar heeft bestaan en er in 2016 mee gestopt is. Een bruggenbouwer tussen verschillende genres. Doom Metal, Progrock, Neofolk en Ambient.
In Spotify staat in mijn playlist bij de eerste vijf nummers een groen hartje, net als bij het 8e nummer (In The Shadow Of Our Pale Companion) Vooral dat laatste nummer is een topper. Met steeds wisselende melodielijnen.
Maar laten we bij het begin beginnen. Odal, een aantal simpele akkoorden ter inleiding op een prachtige eindsprint. Datzelfde recept wordt gebruikt voor The Lodge, hemels! You Were But A Ghost In My Arms kent prachtige vocalen en een ingetogen grunt en wederom een dijk van een melodie.
The Hawthorne Passage, uiteraard weer een fraaie melodie en een mooi ingetogen middenstuk. Elf minuten ruim die geen moment vervelen. …And The Great Cold Death Of The Earth. Over het einde van de aarde : Life is a clay urn on the mantle, and I am the fragments on the floor.
In de afsluiter nog een staartje metal, maar nog steeds in bescheiden mate.
Waardering 9
The Fire Theft – The Fire Theft (23-09-2003) Genre Alternative Rock
Een eendagsvlieg deze band uit Seattle (hoewel?). Het is tot nu toe gebleven bij dit ene titelloze album. En dat is jammer want het is echt een fijn album. Met name de opening, Uncle Mountain en Oceans Apart zijn fraai. Chain is destijds als single uitgebracht.
Backward Blues is echter een beetje jammer. Een opname achterstevoren op een album is niet nieuw, maar de zin ervan heb ik nooit begrepen. Voor het overige is het alternatieve rock van een redelijk hoog niveau.
Meest levendige nummers met een zanger die een kruising lijkt tussen Ozzy Osbourne en Robert Plant. Althans zo komt de stem op mij over. De zanger is de van Sunny Day Real Estate afkomstige Jeremy Enigk. De band waar ook bassist Nate Mendel en drummer William Goldsmith uit afkomstig zijn. De laatste twee zijn ook in Foo Fighters actief geweest. Het vierde lid was Nick Makri
Sinds het uitkomen van dit album is er diverse keren sprake geweest van een opvolger, maar het is er tot nu toe nog niet van gekomen. Officieel is de band nooit opgeheven. Het geheel is wat in nevelen gehuld.
We moeten het dus doen met dit album en wie weet?
Waardering 8
Reactie plaatsen
Reacties