Strange Neighbors – Party of None (EP) – release 11-01-2023 Genre Powerpop
Ik heb meestal wat moeite met het fenomeen EP. Net als je er lekker in zit is het alweer afgelopen. Dat geldt ook voor deze EP. Maar om deze release kan ik niet heen.
Het is een EP met vijf pakkende nummers die je vanaf de eerste noten bij de keel grijpen. Het klinkt lekker fris en vrolijk en er bij stilzitten is onmogelijk.
De band kent haar oorsprong in New York en bestaat uit zangeres Aidan, bassiste Dana, drumster Tracey en gitarist Zach (achternamen onbekend…). Ze hebben in 2019, nog vlak voor de Corona een eerste album uitgebracht getiteld How to Human. Ook dat album klinkt erg sprankelend.
De band was net lekker aan het toeren in New York en omgeving toen de corona toesloeg. In New York heeft de band voor de pandemie al in diverse grote clubs gestaan en stonden op het punt het blikveld te verruimen.
De Coronapandemie heeft alles dus tijdelijk on hold gezet maar nu is er dan deze EP. De muziek doet mij denken aan een mix van de drive van Blondie en het geluid van Throwing Muses. De uitkomst is een flinke dosis aanstekelijke powerpop.
De openingstrack is getiteld Whoa! Is Me en daarmee is eigenlijk alles gezegd. De muziek rolt je huiskamer binnen als een sneltrein. De geweldige stem van Aidan is geknipt voor de door de band geleverde instrumentele ondersteuning. Het vlotte tempo duurt vier nummers lang. Afsluiter Simple Song doet het wat rustiger aan. Tijd om op adem te komen.
Samengevat: In bijna 17 minuten zet de band zich uitstekend op de kaart en het maakt erg nieuwsgierig naar toekomstig werk. Gezien de positieve ambities lijkt de band klaar voor het Europese en dus ook het Nederlandse clubcircuit.
Waardering: 8,5
Bark Psychosis – Hex (1994) – Genre Experimentele Postrock
In de wirwar van muzikale composities die het landschap van de moderne muziek domineren, onderscheidt Hex, het auditieve kunstwerk van Bark Psychosis, zich als een baanbrekend meesterwerk. Dit album, vaak beschouwd als een hoeksteen in het post-rock genre, weeft een complexe tapestry van sonische texturen die de luisteraar meeneemt op een etherische reis.
De magie van Hex ligt in de sublieme fusie van traditionele rockinstrumentatie met onconventionele geluiden en productietechnieken. De nummers op het album ademen een atmosferische kwaliteit, waarbij iedere noot en elk ritme bijdraagt aan de vorming van een haast ongrijpbare muzikale droomwereld. Dit effect wordt versterkt door de verstilde, bijna fluisterende zang die door de lucht zweeft als een vergeten zucht.
De architectuur van het album is opmerkelijk vanwege zijn dynamische bereik - van de ingetogen sereniteit van The Loom tot de beklemmende intensiteit van Pendulum Man. De composities op Hex zijn gelaagd en multidimensionaal, waardoor de luisteraar bij elke luistersessie nieuwe lagen en verborgen nuances kan ontdekken.
Bark Psychosis toont met dit album een bewonderenswaardige vaardigheid in het balanceren van harmonie en dissonantie, waardoor een sonisch landschap ontstaat dat zowel uitnodigt als uitdaagt. De band slaagt erin de conventies van tijd en ruimte te overstijgen, waardoor Hex niet slechts een album is, maar een ervaring - een muzikale expeditie die de grenzen van het hoorbare verkent. Helaas voor de band maakt dit het album wat minder toegankelijk. Niet voor niets werd de muziek door sommige critici als experimenteel beschouwd. Hex bevat zeven nummers. Over het geheel klinkt de muziek wat melancholisch. Het is pure luistermuziek en vraagt wel geconcentreerde aandacht. Absent Friend is een eerste hoogtepunt. Ook de twee slotnummers vind ik erg fraai.
In conclusie, Hex van Bark Psychosis is geen alledaags album; het is een artistieke uiting die de grenzen van het genre tart en de luisteraar uitnodigt op een ongekende auditieve ontdekkingsreis. Voor hen die bereid zijn de duik te wagen, biedt dit album een onvergetelijke reis door de diepten van sonische innovatie en emotionele diepgang.
Bark Psychosis was zo’n beetje de eerste band wiens muziek het stempel ‘Postrock’ kreeg. Muziekjournalist Simon Reynolds heeft dit genre ooit geïntroduceerd en Bark Psychosis werd als een van de eerste bands aan deze stijl opgehangen.
De band werd al in 1986 opgericht door Graham Sutton en John Ling. Dus 8 jaar voor het debuut op een album. Wel zijn er wat EP’s verschenen in die tussentijd. Na en deels al tijdens de opnamen van Hex implodeerde de band. In 2004 pakte Sutton als éénmansproject de draad weer op met opvolger ‘Codename: Dustsucker’.
Waardering 8
Reactie plaatsen
Reacties