In mijn lange lijst van favorieten staat 00k I Am... I Said, een nummer van Neil Diamond uit 1971, afkomstig van zijn album Stones. Dit is een van die nummers die me meteen raakt door de diepgang en emotie in zowel de tekst als de melodie. Het is een introspectief en persoonlijk lied, waarin Diamond zijn gevoelens van eenzaamheid en ontheemding prachtig weet te verwoorden.
Wat me het meest aanspreekt in I Am... I Said is hoe eerlijk het voelt. Diamond lijkt echt worstelend met zijn identiteit, alsof hij zich nergens helemaal thuis voelt. De regel “I am, I said, to no one there” blijft steeds in mijn hoofd hangen. Het geeft een gevoel van isolatie weer, alsof je jezelf probeert te overtuigen van je eigen bestaan terwijl niemand luistert. Dit maakt het nummer ontzettend krachtig, omdat die emotie zo herkenbaar is.
De melodie is eenvoudig maar sterk. Het begint rustig en bouwt op naar een dramatisch refrein, waardoor je als luisteraar steeds verder in het verhaal wordt meegezogen. Neil Diamonds stem draagt veel bij aan die intensiteit; zijn rauwe en soms bijna gebroken zang geeft de tekst nog meer impact. De instrumentatie, vooral de piano en de strijkers, ondersteunt zijn zang prachtig zonder te overheersen.
Over het algemeen vind ik I Am... I Said een indrukwekkend nummer dat nog steeds relevant voelt, ondanks dat het meer dan vijftig jaar oud is. Het is een lied dat je uitnodigt om na te denken over wie je bent en waar je in het leven staat. Een echte klassieker.
Waardering: 8
Reactie plaatsen
Reacties