De Zweedse band Kite, bestaande uit Christian Berg en Nicklas Stenemo, staat bekend om hun unieke mix van donkere synthpop en intense elektronische muziek. Hun zevende studioalbum, VII, uitgebracht in 2024, is een krachtige reis door dromerige soundscapes en hypnotiserende melodieën. Het album bestaat uit 14 nummers, waarbij elk nummer een eigen sfeer en geluid met zich meebrengt. Kite slaagt er wederom in om een filmisch en meeslepend muzikaal landschap te creëren, dat perfect aansluit bij hun kenmerkende dramatische en emotionele stijl.
Muzikale stijl en genres
VII is een veelzijdig album dat moeiteloos verschillende muzikale stijlen combineert. De dominante sound is synthpop, maar Kite vermengt dit met elementen van new wave, industrial en ambient muziek. De melodieën zijn vaak atmosferisch en episch, met diepe, pulserende baslijnen en gelaagde synthesizers die de toon zetten voor een donkere, emotioneel geladen luisterervaring.
De vocalen van Stenemo voegen hier een extra dimensie aan toe: melancholisch en dramatisch, perfect passend bij de zware, maar meeslepende teksten. De productie is gelikt en modern, maar behoudt een rauwe kant.
Track-by-track evaluatie
- Remember Me – Het album opent met een dreigend maar opzwepend nummer. De melodie is fraai en bouwt spanning op, wat het een sterke opener maakt.
- Changing – Dit vrolijke en speelse nummer biedt een lichtere toon. Het heeft een aanstekelijke energie die een contrast vormt met de donkerdere tracks.
- Hand Out the Drugs – Met een vastberaden tempo en overtuigende vocalen voelt dit nummer krachtig en urgent aan.
- Tranås / Stenslanda – Een statig, bijna monumentaal nummer dat indruk maakt met zijn langzame opbouw en zware synthesizers.
- Don't Take the Light Away – Een meezinger met een pakkend refrein. Het is een van de toegankelijkere nummers op het album en biedt een moment van hoop tussen de donkerdere stukken.
- Teenage Bliss – Lichtvoetig en fris, dit nummer roept herinneringen op aan jeugdige onbezonnenheid en zorgeloosheid, met een zweverige melodie.
- Demons & Shame – Dit bezwerende nummer heeft een doordringende sfeer, waarbij de tekst en de muziek perfect samengaan om een intens, bijna spiritueel gevoel over te brengen.
- Glassy Eyes – Intens en groots van opzet, met een gelaagde structuur die het nummer steeds verder laat uitbouwen tot een climax.
- Bocelli – Een aangrijpend en gedreven nummer dat emoties oproept met zijn dynamische instrumentatie en krachtige vocalen.
- Bowie '95 – Avontuurlijk en fascinerend, deze track voelt als een eerbetoon aan de muzikale legende David Bowie, maar dan door Kite’s eigen futuristische lens.
- Panic Music – Hypnotiserend en betoverend, met een repeterende beat en een dromerige sfeer die het bijna trance-achtig maakt.
- Losing (met Anna von Hausswolff en Henric de la Cour) – Een van de meest indringende nummers op het album, met spirituele ondertonen en krachtige gastvocalen die het geheel naar een hoger niveau tillen.
- Hopelessly Unholy [Orchestral Version] – Poëtisch en sprookjesachtig, dit orkestrale nummer biedt een filmisch en bijna magisch einde aan het album.
- Hum Hum – Het album sluit helaas wat teleurstellend af met een relatief saai en eentonig nummer dat de eerdere intensiteit mist.
Teksten en thema’s
De teksten op VII zijn diepgaand en emotioneel beladen, vaak handelend over innerlijke strijd, verlangens, en de zoektocht naar betekenis. In Remember Me bijvoorbeeld, wordt het thema van herinneringen en verlies op een bijna obsessieve manier verkend, terwijl nummers zoals Losing een gevoel van spirituele pijn en transformatie oproepen. De teksten passen perfect bij de vaak donkere en introspectieve muziek, en versterken de emotionele impact van elk nummer.
Melodieën en unieke instrumentale elementen
Een van de opvallende kenmerken van VII is de complexe en gelaagde productie. De melodieën zijn zorgvuldig opgebouwd, vaak beginnend met eenvoudige synthesizerlijnen die langzaam uitgroeien tot rijke, bombastische geluidscollages. Een goed voorbeeld hiervan is Glassy Eyes, waar de intense gelaagdheid en crescendo’s het nummer naar een emotionele climax voeren. Ook in Bocelli laat Kite zien hoe ze met minimalistische elementen kunnen beginnen om vervolgens uit te pakken met een dynamische, meeslepende compositie. Het gebruik van orkestrale arrangementen in Hopelessly Unholy geeft het album een extra dimensie, en laat de veelzijdigheid van de band horen.
Conclusie en persoonlijke mening
VII van Kite is een indrukwekkend album dat zowel nieuwe als oude fans zal aanspreken. Het is een perfecte mix van duisternis en hoop, melancholie en energie. Hoewel het album enkele lichte mindere momenten kent, zoals de wat zwakkere afsluiter Hum Hum, blijft het over de gehele linie een meeslepende luisterervaring. De band laat wederom zien dat ze meesterlijk zijn in het creëren van atmosferische en emotionele muziek die diep raakt. Dit album is perfect voor liefhebbers van synthpop, new wave en elektronische muziek, en iedereen die houdt van muziek met een diepere emotionele laag.
Aanbeveling: VII is geschikt voor fans van donkere, dramatische muziek met een elektronische basis, zoals Depeche Mode, The Knife, of Fever Ray. Dit album is een must voor wie houdt van muziek die niet alleen gehoord, maar ook gevoeld moet worden.
Waardering: 8
Reactie plaatsen
Reacties