The Smashing Pumpkins, onder leiding van Billy Corgan, zijn al jarenlang een belangrijke band in de alternatieve rockwereld. Met albums zoals Siamese Dream en Mellon Collie and the Infinite Sadness uit de jaren '90 wisten ze een eigen geluid te creëren. Hun mix van shoegaze, grunge en psychedelische rock maakte hen uniek en populair. In augustus 2024 brachten ze hun nieuwste album uit, Aghori Mhori Mei. Dit album laat zien dat de band nog steeds durft te vernieuwen, al komt het niet helemaal in de buurt van hun grootste klassiekers. Toch biedt het veel interessants en is het een boeiende luisterervaring.
Het album heeft een donkere, mysterieuze sfeer. Het combineert alternatieve rock met gothic invloeden en een vleugje industriële muziek. Dit zorgt voor een spannend en soms verontrustend geheel. The Smashing Pumpkins mengen zware gitaarpartijen met dromerige, ambient klanken, wat elk nummer een meeslepend karakter geeft. De productie is erg goed: alle instrumenten klinken helder en passen perfect bij elkaar. Billy Corgans melancholische zang komt goed naar voren, terwijl de subtiele toetsenpartijen en de zware gitaren de sfeer versterken. Elk nummer heeft een eigen identiteit, wat het album interessant en afwisselend maakt.
De opener, Edin, zet meteen de toon. Het nummer heeft dreigende gitaarakkoorden en een hypnotiserend ritme. Het gaat over verlies, innerlijke strijd en de dood. De tekst is vol donkere beelden, zoals "Transmuting graves via radio wave" en "Tears in heaven". Dit nummer is somber en zet een melancholische sfeer neer die door het hele album blijft hangen. Een ouderwets SP nummer. Bits en schurend. (8,5)
Pentagrams is een krachtig nummer over liefde en vergankelijkheid. De herhaling van "Love never dies" klinkt ijzig en koud, wat liefde bijna ongenaakbaar maakt. De tekst gebruikt poëtische en symbolische beelden, zoals verwijzingen naar Lazarus en Diana. Dit geeft het nummer een mystieke en introspectieve sfeer. De combinatie van melancholie en rauwe energie maakt dit nummer intens en meeslepend. (8)
Een ander opvallend nummer is Sighommi, dat thema’s zoals verlies en geloof onderzoekt. Het heeft een droevige melodie, waardoor het een gevoelige en kwetsbare kant laat zien. Dit nummer gaat over de zoektocht naar verlossing, met een sfeer die zowel hoopvol als somber aanvoelt. (7)
Pentecost heeft een soortgelijke toon en draait om verloren liefde. De tekst gaat in op pijn, spijt en reflectie. Het nummer benadrukt hoe moeilijk afscheid kan zijn en laat dat goed horen in de melancholische muziek en emotionele teksten. Het orkest erbij geeft het een boost. (7)
War Dreams of Itself neemt een duistere wending en verkent thema's zoals chaos en verval. Het nummer gebruikt Babylon als symbool voor moreel verval en zelfvernietiging. De sfeer is onheilspellend, met sombere melodieën en bijna apocalyptische teksten. Het nummer roept ongemak op, wat goed past bij de thema’s van desillusie en existentiële crisis. (8)
Who Goes There onderzoekt vragen over identiteit en levensrichting. De teksten zitten vol surrealistische beelden, zoals "zebras on a megaphone" en "a postcard from the cross". Dit roept een gevoel van vervreemding en onzekerheid op. De mysterieuze sfeer en de onderliggende spanning maken het nummer intrigerend en meeslepend. (8)
999 is een donker, intens nummer over angst, vervreemding en het zoeken naar waarheid. De tekst zit vol stormachtige en mystieke beelden, wat bijdraagt aan de dreigende sfeer. De muziek sluit hier goed bij aan, met een intense, introspectieve toon die emoties versterkt. (7,5)
Goeth the Fall is een dromerig en melancholisch nummer dat draait om verlies en verlangen. Het roept beelden op van verwoesting en nostalgie. Dit nummer voelt bitterzoet aan en laat een diepe emotionele indruk achter.(7)
Een van de meer mystieke nummers is Sicarus, dat decadentie en spirituele verlossing verkent. Verwijzingen naar de godin Kali geven het een duistere en vurige symboliek. De sfeer van dit nummer is intens en krachtig, met een bijna rituele ondertoon. (7,5)
Het album sluit af met Murnau, een somber en introspectief nummer dat gaat over innerlijke demonen en het zoeken naar verlossing. De dromerige klanken en melancholische melodie maken dit een kalme afsluiting van een emotioneel en spiritueel geladen album. (7.5)
Met Aghori Mhori Mei bewijst The Smashing Pumpkins dat ze nog steeds relevant zijn. Het album combineert elementen van hun oude geluid met nieuwe invloeden, wat zorgt voor een unieke mix. Hoewel het misschien niet de impact van hun klassieke albums heeft, is het een sterke toevoeging aan hun discografie. Vooral fans van donkere, atmosferische rock zullen dit album waarderen. De experimentele rand en de meeslepende sfeer maken het een aanrader voor liefhebbers van intense muziek met diepgang.
Waardering: 7,6
Reactie plaatsen
Reacties