Barrelhouse, een Nederlandse bluesband, werd in 1974 opgericht en kreeg meteen erkenning met hun debuutalbum "Barrelhouse." Deze band, bestaande uit leden als Tineke Schoemaker (zang), Johnny Laporte (gitaar), Guus Laporte (gitaar),Jan Willem Sligting (bas), Han van Dam (piano) en Bob Dros (drums), bracht een frisse wind in de Nederlandse muziekscene. Hun mix van klassieke blues en eigen invloeden maakte hen een unieke speler in het genre.
Het album "Barrelhouse" is een verademing voor liefhebbers van authentieke bluesmuziek. Het album opent met krachtige en meeslepende nummers die onmiddellijk de aandacht trekken. De rauwe en expressieve stem van Tineke Schoemaker is een absoluut hoogtepunt, die de diepgewortelde emoties van de blues perfect overbrengt. Haar vocale kwaliteiten zorgen ervoor dat elk nummer doordrenkt is met een authentieke en intense sfeer.
De gitaarpartijen van de broers Laporte zijn eveneens noemenswaardig. Hun spel is technisch indrukwekkend, maar nooit overdadig; ze weten precies de juiste snaar te raken. De baslijnen van Jan Willem Sligting en de drumpartijen van Bob Dros vormen een solide en ritmische basis, waardoor de nummers een onmiskenbare groove krijgen. Han van Dam's pianospel voegt daar nog een extra dimensie aan toe, met subtiele maar doeltreffende riffs en solo's.
Een ander opvallend aspect van dit album is de productie. Voor een plaat uit de jaren '70 klinkt het verrassend fris en dynamisch. Elke instrument komt goed tot zijn recht, en de mix laat ruimte voor de energie en emotie van de uitvoeringen. Dit draagt bij aan de tijdloze kwaliteit van de muziek, waardoor het album vandaag de dag nog steeds relevant en boeiend is.
“I'm in the Mood” opent het album met een explosie van energie. Deze track trekt je onmiddellijk mee met zijn aanstekelijke ritmes en krachtige zang. De zang van Schoemaker is hier rauw en vol emotie, De instrumentale begeleiding is subliem, waardoor je meteen in de juiste stemming komt voor de rest van het album. “Way Down Low” biedt een contrasterende ervaring met zijn trage, zwoele bluesritmes. Het nummer is een ode aan de diepte van menselijke emoties, waarbij elke noot resoneert met melancholie en verlangen. De vocalen zijn bijzonder meeslepend en versterken het gevoel van introspectie. De muzikaliteit van de band komt hier duidelijk naar voren, met een perfecte balans tussen instrumentale en vocale elementen
“Worried Life Blues” is een nummer dat het album weer op een swingende koers zet. Dit stuk barst van het leven en muzikaliteit, met een ritme dat je niet loslaat. De piano en gitaar dansen als het ware rond de vocals, wat resulteert in een weergaloze muzikale ervaring. Met “South Side Stomp” zet Barrelhouse een echt stompnummer neer, waarin het pianowerk uitblinkt. De rauwe energie en het ritmische patroon van dit nummer maken het een favoriet voor liefhebbers van klassieke bluesstomps, een levendige track die de luisteraar direct op de dansvloer krijgt Het roept beelden op van rokerige bluesclubs en late nachten.
“If You Really Wanna Leave” is een prachtige schuifelblues die de emoties van afscheid en verlangen perfect weet te vangen. De zang is hier werkelijk fenomenaal, doordrenkt van gevoel en subtiliteit. Dit nummer bewijst de veelzijdigheid van Barrelhouse en hun vermogen om diepe emoties te vertolken. “Dirty Dozen” brengt afwisseling en een luchtige sfeer in het album. Het is een swingend nummer dat de luisteraar meeneemt op een ritmische reis vol plezier en muzikaal vernuft. Het samenspel van de bandleden is hier uitstekend te horen.
Met “Get Like You Used to Be” presenteert Barrelhouse een topnummer van het album. Het strakke ritme en de scherpe muzikale bite maken dit tot een onvergetelijke track. Het is een ode aan de klassieke blues met een moderne twist. “Harris' County Line Up” valt op door zijn kaalheid en het ontbreken van zang, wat het tot een van de minder prettige nummers van het album maakt. Toch biedt het een rauwe, ongepolijste kijk op de muzikale talenten van de band.
“Twenty-Nine Ways” brengt een energieke rock and roll in moordend tempo. Dit nummer is een wervelwind van ritme en energie, en laat je niet los totdat de laatste noot is gespeeld. Het is een explosie van muzikale vreugde en virtuositeit. “Going Down” is een persoonlijke favoriet. Dit nummer straalt pure blues uit en raakt je in het hart. De zang van Schoemaker is hier op haar best, gedragen door een instrumentale achtergrond die zowel krachtig als subtiel is.
Het album sluit af met “You Don't Have to Go”, een fraai energiek slotakkoord dat je achterlaat met een gevoel van voldoening en verlangen naar meer. Het is een waardige afsluiter van een album dat elke bluesliefhebber in zijn collectie zou moeten hebben.
Als ik terugkijk op het beluisteren van dit album, kan ik niet anders dan bewondering voelen voor de manier waarop Barrelhouse de essentie van de blues weet te vangen. Het is een album dat niet alleen de ziel van de blues belichaamt, maar ook een eigen stem en karakter heeft. Voor iedereen die op zoek is naar pure en onversneden blues, is "Barrelhouse" een absolute aanrader. Het is een album dat je meeneemt op een emotionele reis en je keer op keer weet te raken.
Waardering 7,5
Reactie plaatsen
Reacties