Het album "Backwater Collage" van de Britse artiest Penny Arcade uit 2024 is een interessante luisterervaring. Hoewel het niet direct de meest opwindende collectie nummers is, heeft het een bepaalde charme die moeilijk te negeren valt. Dit album, vol met easy listening indiepop nummers, biedt een ontspannende sfeer die zowel aangenaam is om actief naar te luisteren als om op de achtergrond te hebben tijdens andere activiteiten.
Het album opent met "Jona", een nummer dat meteen de toon zet voor wat je kunt verwachten. De eerste paar maten zijn al voldoende om de luisteraar een voorproefje te geven van de relaxte, sfeervolle muziek die volgen zal. Dit nummer is de perfecte introductie tot de ontspannen aard van het hele album.
"Don't Cry No Tears" volgt en kopieert de sfeer van de opener. Hoewel het spannendste aan het nummer de titel is, past het perfect binnen de context van het album. Het behoudt hetzelfde relaxte tempo en vibe als "Jona".
Bij "Want You Around" merk ik dat de melodie iets meer aanspreekt dan bij de vorige nummers. Het tempo blijft consistent met de rest van het album, maar dit nummer heeft net dat beetje extra aantrekkingskracht.
"Dear John" doet echter wat minder voor mij. De melodie is niet zo pakkend en mijn verlangen naar variatie begint toe te nemen. Het is een goed nummer, maar het mist de sprankeling die de andere nummers hebben.
"Prodigal Son" biedt een kort instrumentaal intermezzo, maar voegt weinig toe aan de algehele luisterervaring. Het voelt meer als een overgangsstuk dan een volwaardig nummer.
"When the Feeling Is Gone" introduceert eindelijk wat meer spanning. Dit nummer doorbreekt de eentonigheid die begon te ontstaan en biedt een welkome verandering in de dynamiek van het album.
Met "Black Cloud" proef ik nog meer speelsigheid. Het is een verfrissende toevoeging aan het album en het nummer heeft een bepaalde levendigheid die de eerdere nummers missen.
"Mr. Softie" doet zijn naam eer aan. Het is inderdaad heel erg soft, misschien wel te soft. Hoewel het in de context van het album past, valt het op door zijn extreme zachtheid.
"Dennis" is een beslist onopvallend nummer. Het mist de karakteristieke charme die sommige andere nummers op het album wel hebben. Het voelt als een vuller zonder veel eigen identiteit.
"Garage Instrumental" is een zeer saaie instrumentale track. Het voegt weinig toe en voelt meer als opvulling dan als een wezenlijk onderdeel van het album.
Het album sluit af met "One More". Dit nummer heeft een aardige gitaarpartij aan het einde, wat het een beetje redt. Hoewel niet virtuoos, biedt het een leuke afsluiting van het album.
Al met al is "Backwater Collage" geen album dat extreme hoogtes of dieptes bereikt. Het blijft veilig binnen de grenzen van easy listening indiepop en biedt een aangename, zij het niet bijzonder opwindende luisterervaring. Het is een album dat nergens echt uitspringt, maar ook nergens echt teleurstelt.
Waardering 6,5
Reactie plaatsen
Reacties