Obey Cobra, een Britse band die bekend staat om hun avant-gardistische benadering van muziek, heeft onlangs hun nieuwste album ‘Mwg Drwg’ uitgebracht. Deze formatie weet zich te onderscheiden door hun unieke mix van genres, waarbij ze moeiteloos elementen van shoegaze, noise rock en psychedelica samenvoegen. Dit album neemt de luisteraar mee op een sonische reis die zowel intense uitbarstingen als contemplatieve momenten bevat.
Blank Tape – Het album opent krachtig met dit nummer. De strakke ritmes en gedurfde gitaarpartijen creëren een opwindende start die direct de aandacht grijpt. Het is een stevige introductie die de toon zet voor wat komen gaat.
Ten of Wands – Hier worden we getrakteerd op gruizige klanken en mooie zanglijnen. Het nummer bouwt op naar volumineuze uitbarstingen die een aangename dynamiek aan de compositie toevoegen. De balans tussen rust en explosiviteit is indrukwekkend.
Gnostic Shock – Dit is een van mijn favorieten op het album. De stevige riffs en de bijtende energie zorgen voor een meeslepende luisterervaring. Het nummer heeft een onmiskenbare bite die Obey Cobra’s kracht als band benadrukt.
Blue Hour – Dit langzamere, dreigende nummer onderscheidt zich door zijn gruizige texturen en etherische zang. Het bouwt een atmosfeer op die zowel intrigerend als beklemmend is, perfect voor een diepere luisterervaring.
Kali Yuga – De trage, rafelige aanpak van dit nummer blijft hangen in de geest. De donkere ondertonen en langzame opbouw zorgen voor een introspectieve sfeer die bijblijft.
Ai Gf – Dit nummer biedt een moment van rust te midden van de intensiteit. De zachte melodieën en serene sfeer geven de luisteraar de kans om even op adem te komen.
Tolerance Break – Dit nummer spreekt me iets minder aan. Het is wat zachter en de drums nemen te veel de overhand, wat ten koste gaat van de melodische balans.
Home Wrecca – Hier keert de bite terug met een muur van geluid die doordringt tot de kern. De overvloed aan noise-elementen creëert een intensiteit die de luisteraar volledig opslokt.
Half Smile– Hoewel dit nummer stevig is, ontbreekt het wat aan melodie. Het mist net dat beetje extra om echt memorabel te zijn.
Mwg Drwg – Het titelnummer weet niet echt spannend te worden, maar de mooie zang maakt veel goed. Het is een degelijk stuk dat echter niet de hoogtepunten van het album bereikt.
Blackweir – Helaas is ook dit nummer traag en mist het de bite die Obey Cobra zo goed kan leveren. De langzame opbouw slaagt er niet in om dezelfde impact te hebben als de eerdere nummers.
Conclusie – ‘Mwg Drwg’ is een album met twee gezichten. Het eerste deel bevat vonkende, energieke tracks die de kracht en creativiteit van Obey Cobra laten zien. Jammer genoeg verliest het tweede deel van het album wat van deze energie met trage, minder spannende nummers. Desalniettemin blijft het een indrukwekkend werk dat de veelzijdigheid van de band onderstreept.
Waardering: 7
Reactie plaatsen
Reacties