"Back With Two Beasts" van The Church, uitgebracht in 2005, is een album dat indruk maakt door zijn veelzijdigheid en diepgang. Elk nummer heeft zijn eigen karakter en samen vormen ze een boeiend geheel. Hieronder beschrijf ik het album nummer voor nummer.
Het album opent met "Snowfaller", een erg prettige opener met een mooie melodie. Dit nummer zet meteen de toon en dient als een prima visitekaartje voor wat komen gaat. De sfeer is dromerig en de zang van Steve Kilbey voegt een laag van melancholie toe die typerend is voor The Church.
Het tweede nummer, "Pantechnicon", is ingetogen en mysterieus. De minimalistische benadering van de instrumentatie zorgt voor een bijna hypnotiserend effect. Het nummer voelt als een rustige reis, waarbij de subtiele nuances in het spel steeds meer naar voren komen naarmate je vaker luistert.
"Unreliable External" begint met een fijne riff die meteen je aandacht trekt. Het is een aanstekelijk nummer en al snel betrap ik mezelf erop dat ik meezing. De melodie blijft hangen en het refrein is bijzonder catchy. Dit is een van die nummers die je steeds weer opnieuw wilt horen.
"Pearls" is ook een prettig nummer met een meeslepende melodie. Het heeft een dromerig karakter dat perfect past bij de stem van Kilbey. De combinatie van de zwevende gitaarpartijen en de ritmische baslijn maakt het tot een aangename luisterervaring.
"Saturation" daarentegen is niet helemaal mijn ding. Hoewel het muzikaal goed in elkaar zit, spreekt het me minder aan dan de andere nummers op het album. Het mist voor mij de pakkende elementen die de andere tracks wel hebben.
"Heading South" is een bijzondere track. Het heeft een wat unheimische sfeer en de melodie is intrigerend. Dit nummer laat de experimentele kant van The Church goed zien en biedt een interessante afwisseling binnen het album.
"Ionian Blues" heeft een mystieke ondertoon die het nummer een unieke sfeer geeft. De combinatie van de mysterieuze melodie en de subtiele zanglijnen zorgt voor een betoverend effect. Dit nummer laat een diepe indruk achter en nodigt uit tot meerdere luisterbeurten.
"Anthem X" begint prachtig ingetogen en bouwt langzaam op naar een fraaie apotheose. De gelaagdheid in dit nummer is indrukwekkend en de emotie die erin wordt gelegd is voelbaar. Het is een van de hoogtepunten van het album.
"Night Sequence" bevat mooie riffs en is een nummer met verschillende fraaie gezichten. De wisselingen in tempo en intensiteit houden het spannend en het blijft boeien van begin tot eind. Dit nummer toont de veelzijdigheid van de band goed aan.
Het album sluit af met "I Don't Know", een bijzonder maar wel prettig nummer. Het heeft een eigenzinnige melodie en een ontspannen sfeer. De teksten zijn intrigerend en de muziek ondersteunt de mysterieuze ondertoon goed.
Conclusie: "Back With Two Beasts" is een indrukwekkend album dat de veelzijdigheid en artistieke durf van The Church laat zien. Elk nummer biedt iets unieks en samen vormen ze een sterk en coherent geheel. Hoewel niet elk nummer mij persoonlijk evenveel aanspreekt, is het een album dat ik zeker kan waarderen en dat fans van de band zeker niet mogen missen.
Waardering: 7
Reactie plaatsen
Reacties