Duiken in de wereld van Verity Den's album "Verity Den", uitgebracht in 2024, is een ervaring die zowel verfrissend als desoriënterend kan zijn. De Amerikaanse shoegaze band heeft een kenmerkend geluid met een rafelige rand, een aspect waar ik persoonlijk erg van geniet, hoewel het wellicht niet iedereen zal bekoren.
Het album opent met "Washer Dryer", een nummer dat zich keurig binnen de lijntjes beweegt, waarmee een vredige, bijna serene sfeer wordt neergezet. Dit rustige begin contrasteert sterk met "Priest Boss", waar de muziek een stuk ruwer en korreliger wordt. Deze verschuiving in dynamiek spreekt mij bijzonder aan; het is alsof het album langzaam zijn ware, ongetemde aard begint te onthullen.
Vervolgens brengt "Prudence" de luisteraar weer terug naar een kalmer vaarwater. De enigszins melancholische melodie werkt zeer aangenaam en biedt een soort vredige respijt. Hier speelt de gitaar een subtiele, ondersteunende rol, die bijdraagt aan het dromerige karakter van het nummer.
"Tess", het vierde nummer, blijft in deze ontspannen trant. Hoewel het minder opvallend is, biedt het een gestage flow die prettig is om naar te luisteren zonder te veel afleidingen. In "Other Friends" wordt deze rustige benadering voortgezet, maar met een langere opbouw waar het fijne gitaarspel en de subtiele zang op de voorgrond treden. Het nummer kent een geleidelijke toename van het volume, wat culmineert in een enigszins stuurloze afsluiting.
"Everyone Thought You Were Dead" gooit het roer om met een aanvang die rafelig en ongepolijst is, wat uiteindelijk leidt tot een verlies van structuur. Dit nummer maakt een naadloze overgang naar het afsluitende "Crush Meds", een nummer dat van begin tot eind een totale chaos is. Hte ongetemde karakter van dit laatste nummer symboliseert een climax van expressie en emotie.
In conclusie, "Verity Den" van Verity Den is een album dat schommelt tussen kalmte en chaos, waarbij melodieuze schoonheid vaak verborgen ligt onder een oppervlakte van ruwe, ongefilterde klanken. Het is een muzikale reis die liefhebbers van het genre zal fascineren, maar die voor anderen misschien te ongrijpbaar is. Voor mij persoonlijk is deze balans tussen harmonie en dissonantie precies wat het album zo intrigerend en genietbaar maakt.
Waardering: 7
Reactie plaatsen
Reacties