Het ontleden van 'At the Sound of the Bell' van Pavlov’s Dog, gedistilleerd uit 1976, ontsluit een auditieve reis die balanceert op de scheidingslijn tussen Rock en Progrock – ik neig naar de laatste interpretatie. Deze sonische verkenning is compact doch diepgaand, samengeperst in een labyrint van negen tracks binnen een tijdsbestek van iets meer dan een half uur. Een vluchtige eerste luisterervaring brengt vooral 'Early Morning On' naar voren, een nummer dat onmiddellijk beklijft, gevolgd door de emotionele climax van 'Did You See Him Cry'.
De odyssee begint echter met 'She Came Shining', een track die zich ontpopt van een subtiele introductie tot een theatrale apotheose. Vervolgens voert 'Standing Here with You (Megan's Song)' de intensiteit op met een nog meeslepender melodie. In tegenstelling hiermee is 'Nersey'. Dat doet enigszins onder in aanwezigheid, neigend naar een meer pop-georiënteerde sound. 'Valkerie' daarentegen heeft wat meer lengte en duikt dieper in de kern van wat het album zo actueel maakt – een nostalgische oproep naar vervlogen tijden, gewikkeld in een subliem progrock epos.
'Try to Hang on' vormt helaas de dissonant binnen deze verzameling, het voelt als de buitenstaander, het zwarte schaap van het album. Maar dan herwint 'Gold Nuggets' de verloren glorie met een beloftevol begin dat zijn allure vasthoudt tot het einde. 'She Breaks Like a Morning Sky' ondergaat een lichte terugval, maar dit wordt snel rechtgezet door de twee reeds aangehaalde afsluitende nummers.
Afsluitend, het vergt een moment van aanpassing aan de kenmerkende stem van de zanger, maar eenmaal gewend, verandert de initiële onwennigheid in waardering. 'At the Sound of the Bell' manifesteert zich als een prijzenswaardig muzikaal stuk, waar de eigenaardigheid van de vocalen juist bijdraagt aan de charme.
Waardering: 7,5
Reactie plaatsen
Reacties