Een album dat nu al voor de derde keer wordt uitgebracht. Het is een uitgebreide versie van het album in 1999, maar een beperkte versie van het album uit 2012. Bijzonder....Hoe dan ook, hieronder mijn euforische relaas.
Delven wij wat dieper in de essentie van het verzamelalbum The Essential zoals door Philip Glass, uitgebracht in het jaar 2024, na dus twee eerdere versies. Elk stuk in dit album straalt een uniek facet van Glass's muzikale universum uit, waarbij de diversiteit en intensiteit van zijn werk ons meevoeren op een reis door de tijd en ruimte. Alle nummers apart bespreken gaat te ver, daarom schijn ik het licht over een paar van de op het album staande nummers.
Allereerst de opener Lightning Dit nummer is als een plotselinge openbaring in een nachtelijke storm. Het stuk combineert op briljante wijze de scherpe intensiteit van een bliksemstraal met de zachte, sluimerende energie van de naderende donder. Het is een muzikale interpretatie van de natuurkracht, waarbij Glass's kenmerkende minimalistische stijl een nieuwe dimensie van dynamiek en spanning verkrijgt.
Vervolgens Glassworks (Glasspiece #1), een stuk dat fungeert als een smeltkroes van geluid en structuur. Dit nummer is als een wandeling door een glasblazerij, waarbij elke noot en akkoord de hitte, kleur en vorm van gesmolten glas weerspiegelt. De transformatie van ruwe materie tot kunstwerk wordt weerspiegeld in de evolutie van de muzikale thema's, die zich ontvouwen en samensmelten in een harmonieus geheel.
Point Blank, aan de andere kant, presenteert een scherp contrast met de voorgaande stukken. Deze compositie is direct en onontkoombaar, een muzikaal equivalent van een starende blik. De repetitieve, dwingende ritmes en motieven dagen de luisteraar uit om de complexiteit en diepte van Glass's muzikale denken te doorgronden.
Akhnaten (Funeral of Amenhotep III), een stuk geïnspireerd door de gelijknamige farao, is een verkenning van het oude en het eeuwige. De muziek is een brug tussen verleden en heden, tussen het goddelijke en het menselijke. Dit nummer is een meditatie op macht, geloof en transformatie, uitgevoerd met de subtiele kracht en diepe reflectie die kenmerkend zijn voor Glass's beste werken.
Ten slotte, In the Upper Room (Dance II, IX en VIII), een stuk dat fungeert als een rode draad door het album. Dit werk is als een ascensie naar een hogere staat van bewustzijn, waar de lagen van geluid bouwen naar een transcendente climax. Het is een muzikale uitdrukking van verlichting en bevrijding, die de luisteraar achterlaat in een staat van ontzag en verwondering.
Samengevat biedt The Essential van Philip Glass in 2024 een diepgaande en meeslepende luisterervaring. Elk stuk is een venster naar een andere wereld, een andere emotie of een ander idee. Samen vormen ze een rijk en gevarieerd mozaïek van klanken en sensaties, een testament aan de onuitputtelijke creativiteit en diepe menselijkheid van Philip Glass.
Het enige dat onbeantwoord blijft is de reden van dit album na de versies van 1993 (minder uitgebreid) en 2012 (meer uitgebreid). De afbeelding bij deze review is die van het album uit 2012!
Waardering: 9
Reactie plaatsen
Reacties