Om te beginnen, Ash Wednesday is geen alledaags muziekalbum; het is eerder een spirituele reis verpakt in melodieën. Perkins, met een pen zo scherp als het lemmet van Excalibur, weeft verhalen die niet alleen het gehoor strelen maar ook de ziel beroeren. Elk lied in dit album fungeert als een apart hoofdstuk in een groter, bijna Homeriaans epos.
Met een melodie die zweeft tussen melancholie en hoop, schildert Perkins in de titeltrack een landschap van persoonlijk verlies en universeel verdriet. De tonen zijn niet zozeer gehoord, als wel gevoeld, een zachte streling langs de randen van het hart.
Nummers zoals While You Were Sleeping en May Day! onthullen de veelzijdigheid van Perkins' muzikale talent. Zijn stem, een amalgaam van fluweel en schuurpapier, brengt een rijkdom aan emoties over die zelden in de hedendaagse muziek te vinden is. De instrumentatie is subtiel doch doeltreffend, elk akkoord en elke noot met precisie geplaatst om het verhaal verder te vertellen.
Wat opmerkelijk is aan dit album is de authenticiteit. In een wereld waar muziek vaak gereduceerd wordt tot achtergrondgeluid, eist Ash Wednesday de volle aandacht van de luisteraar. Het is een album dat niet zozeer in de achtergrond speelt, maar veeleer een dialoog aangaat met de luisteraar.
Ter afsluiting, Ash Wednesday van Elvis Perkins is een album dat niet overhaast moet worden geconsumeerd. Het is een album dat tijd vereist, zoals een goede wijn, om volledig gewaardeerd te worden. Het is een muzikale reis die zowel de geest als het hart uitdaagt, een zeldzame vondst in het hedendaagse muzikale landschap.
Het valt niet mee de score van het album te bepalen. Het zo een keer beluisteren lukt wel, maar te vaak dit album te streamen lijkt me heen goed plan omdat de muziek in mijn beleving overmand is met treurigheid. Te vaak draaien zal mijn dosis anti-depressiva onvermijdelijk gaan vehogen. Dat doet echter niets af aan de kwaliteiten van dit album.
Waardering: 7
Reactie plaatsen
Reacties