Een album waarop de fans 16 jaar hebben moeten wachten. En dan dit prachtige album waarin Dead Can Dance een beetje terugkeert naar haar roots uit de jaren '80.
Een band die bij mij in beeld kwam toen ik werkte bij Disc-o-rent in Groningen. Werkte om alle albums in de computersystemen te krijgen. Een fantastische tijd die ik nooit zal vergeten. Als je er aan terugdenkt lijkt het gisteren....
Na Cocteau Twins mijn meest favoriete band ooit, Drie maal live gezien waarvan twee keer in Carré.
Hoewel ik liever Lisa Gerrard hoor zingen dan Brendan Perry vind ik de aftrap Children of the Sun op dit album wel ijzersterk. Perry kan natuurlijk ook heel goed zingen, laat daarover geen misverstand bestaan! Het is ook erg verstaanbaar. Mooi ook het strijkje in het nummer dat scoort door de prachtige melodie. (9)
In Anabasis wel de zang van Lisa Gerrard. Mooi de zware basdrum en natuurlijk de Yangqin die zij bespeelt. Een fantastisch instrument. Een nummer uit de oud DCD doos (9)
Agape speelt zich in dezelfde sfeer af. De mystiek druip er van af en het ritme doet Afrikaans/Oosters aan. De zang is beperkt tot klanken in plaats van een tekst (9)
Het is weer de beurt aan Perry. Amnesia, een nummer in hetzelfde tempo. Het blijft allemaal uitermate sfeervol door opnieuw een fraaie meeslepende melodie Het vorige album, het wat tegenvallende Spiritchaser uit 1996 is vergeten. (8,5)
Vervolgens één van mijn twee favorieten op dit album, Kiko. Lisa Gerrard op haar best. Geen echte tekst maar de stem puur als instrument. Ook erg fraai is de sitar(?) aan het eind van het nummer (9,5)
Opium heeft waarschijnlijk de mooiste melodie van dit album. Ik vermoed echter dat het strijkje puur elektronisch is. Dat maakt het niet minder fraai, maar een paar echte strijkers kunnen wonderen verrichten. (9)
We gaan op zijn middeleeuws verder. Return of the She-King. Mijn andere favoriet op dit album. Een grote zaal gevuld met ridders en edelen waar de She-King waardig binnenkomt met haar gevolg. Waanzinnig mooi (10)
Tenslotte All in Good Time. Brendan Perry op zijn best, want het nummer is met extreem veel gevoel gezongen. Hij gaat er voluit voor en dat maakt dit een van de beste Perry nummers. (9,5)
Totaal een ruime 9.
Reactie plaatsen
Reacties