Loudon Wainwright III, een Amerikaanse singer-songwriter die bekendstaat om zijn scherpe, vaak humoristische teksten, bracht in 1971 zijn tweede studioalbum uit, getiteld Album II. Dit album, dat verscheen na zijn debuutalbum uit 1970, laat een kunstenaar zien die zijn unieke stem begint te vinden in de folk- en singer-songwritertradities. Album II is een verzameling van introspectieve, soms geestige nummers die een breed scala aan emoties en onderwerpen bestrijken, van persoonlijke strijd tot scherpzinnige observaties van het dagelijkse leven.
Album II laat een interessante mix van folk, country en singer-songwriter invloeden horen. Wainwrights muziek is geworteld in de traditionele Amerikaanse muziek, maar hij weet deze genres naar zijn hand te zetten door zijn eigen unieke stem en perspectief. Het album wordt gekenmerkt door een intieme, akoestische setting, waarbij Wainwrights stem en gitaar vaak centraal staan. Hoewel de arrangementen relatief eenvoudig zijn, schuilt de kracht van het album in de eerlijkheid en directheid van Wainwrights teksten en de emotionele intensiteit die hij weet over te brengen.
De productie van Album II is eenvoudig maar effectief, wat perfect past bij Wainwrights stijl. De minimale productie legt de nadruk op de teksten en melodieën, waardoor de emotionele lading van de nummers volledig tot zijn recht komt. De geluidskwaliteit is helder en warm, met een natuurlijke klank die de intimiteit van de opnames versterkt. Dit zorgt ervoor dat de luisteraar het gevoel heeft dicht bij de artiest te staan, wat de impact van de liedjes vergroot.
- Me and My Friend the Cat (3:23)
Het album opent energiek met Me and My Friend the Cat, een vrolijk en opwindend nummer dat direct het tijdsbeeld van de vroege jaren '70 ademt. Wainwrights stem kan even wennen zijn, maar zijn ongepolijste zang past perfect bij de speelse aard van het lied. De tekst beschrijft de eenvoudige, bijna kinderlijke vreugde van het gezelschap van een kat, wat de toon zet voor de ongedwongen sfeer van het album.
- Motel Blues (2:50)
Motel Blues is een van de emotioneel meest aangrijpende nummers op het album. In dit melancholische lied beschrijft Wainwright het eenzame leven van een muzikant op tournee. De eenvoudige gitaarmelodie ondersteunt de sombere sfeer, terwijl de tekst de leegte en isolatie van het leven op de weg tastbaar maakt. Dit nummer is zonder twijfel een van de hoogtepunten van het album, met een gevoelige uitvoering die diep weet te raken.
- Nice Jewish Girls (2:09)
Nice Jewish Girls is een delicaat en scherpzinnig nummer waarin Wainwright zijn observaties deelt over de complexiteit van relaties en cultuur. De lichte toon en het vlotte tempo van het nummer staan in contrast met de diepere thema’s die in de tekst worden verkend. Wainwright slaagt erin om zijn boodschap met een vleugje humor over te brengen, zonder de ernst ervan te verliezen.
- Be Careful, There's a Baby in the House (3:18)
Be Careful, There's a Baby in the House is een gevoelig en introspectief nummer dat Wainwrights persoonlijke leven weerspiegelt. Het is geschreven rond de geboorte van zijn zoon Rufus, en de kwetsbaarheid van het ouderschap komt duidelijk naar voren in de tekst. De zachte melodie en ingetogen zang maken dit een teder en ontroerend lied dat de luisteraar rechtstreeks aanspreekt.
- I Know I'm Unhappy / Suicide Song / Glenville Reel (3:10)
Deze medley van drie nummers biedt een fascinerende reis door verschillende emoties en muzikale stijlen. I Know I'm Unhappy is ingetogen en reflectief, terwijl de Suicide Song krachtiger en dramatischer is. Glenville Reel voegt een speels, bijna dansbaar element toe, wat een interessante afwisseling biedt. Deze combinatie van verschillende stemmingen maakt dit tot een overtuigende en dynamische track.
- Saw Your Name in the Paper (2:14)
Saw Your Name in the Paper is een bitterzoet nummer waarin jaloezie en veroordeling centraal staan. Wainwrights tekstuele scherpte komt hier goed naar voren, met een scherpe observatie van de menselijke natuur. De eenvoudige melodie en het ritme versterken de directe boodschap van het lied, wat bijdraagt aan de impact ervan.
- Samson and the Warden (3:09)
Samson and the Warden is een boeiend verhaal verpakt in een folk-liedstructuur. Wainwright maakt gebruik van bijbelse referenties om een complex verhaal van macht en onderdrukking te vertellen. De eenvoudige begeleiding laat de tekst en het verhaal centraal staan, waardoor de luisteraar wordt meegezogen in het narratief. Dit nummer illustreert Wainwrights talent om verhalen te vertellen door middel van muziek.
- Plane; Too (3:10)
Plane; Too is een beschouwend en reflectief nummer waarin Wainwright nadenkt over het reizen en de afstand die dit creëert tussen mensen. De melodie is zacht en meanderend, passend bij de contemplatieve aard van het lied. De tekst roept een gevoel van eenzaamheid en verlangen op, wat het een van de meer introspectieve nummers op het album maakt.
- Cook That Dinner, Dora (2:06)
Cook That Dinner, Dora is een smekend, bijna humoristisch nummer waarin Wainwright de rol van een gefrustreerde echtgenoot aanneemt. De eenvoudige, repetitieve melodie versterkt het dringende karakter van het verzoek, terwijl de tekst een subtiele mix van humor en wanhoop biedt. Dit nummer voegt een speelse noot toe aan het album, wat zorgt voor een welkome afwisseling.
- Old Friend (2:57)
Old Friend is een breekbaar en emotioneel geladen nummer dat de complexiteit van oude vriendschappen onderzoekt. De zachte gitaar en ingetogen zang versterken de melancholie in de tekst, die herinneringen oproept aan vervlogen tijden en verloren relaties. Dit lied is een krachtig voorbeeld van Wainwrights vermogen om diepe emoties met eenvoudige middelen over te brengen.
- Old Paint (Traditional) (3:50)
Old Paint is een traditioneel country-nummer dat Wainwright op zijn eigen wijze interpreteert. Hoewel het misschien niet voor iedereen is, toont het zijn respect voor de traditionele Amerikaanse muziek en zijn vermogen om deze stijl in zijn repertoire op te nemen. De traditionele melodie en teksten bieden een interessante afwisseling van de meer eigentijdse nummers op het album. Niet geheel mijn kopje thee.
- Winter Song (3:31)
Het album sluit af met Winter Song, een betoverend en fraai nummer dat de kou en isolatie van de winter prachtig weet te vangen. De melodie is melancholisch en de tekst reflecteert op de eenzaamheid die de winter kan brengen. Dit nummer is een perfecte afsluiting van het album, waarmee Wainwright een blijvende indruk achterlaat.
Album II van Loudon Wainwright III is een must-listen voor liefhebbers van folk en singer-songwriter muziek, vooral voor diegenen die genieten van introspectieve en emotioneel geladen teksten. De eenvoud van de productie laat de kracht van Wainwrights songwriting volledig tot zijn recht komen, en zijn unieke stem en perspectief maken dit album tot een tijdloze toevoeging aan het folk-genre. Of je nu nieuw bent in Wainwrights werk of al een fan bent, Album II biedt een rijke luisterervaring die zowel ontroert als vermaakt.
Waardering: 7
Reactie plaatsen
Reacties