De Pet Shop Boys, een Britse synthpopformatie, bestaan uit Neil Tennant en Chris Lowe. Hun muziek is een unieke mix van pop, dance en elektronische invloeden, die hen wereldwijd erkenning heeft opgeleverd. In 1987 brachten ze het album Actually uit, dat zowel kritisch als commercieel succes behaalde.
Het album Actually opent met One More Chance, een nummer dat de wens uitdrukt om een laatste kans te krijgen in een relatie op de rand van een breuk. De melancholische sfeer komt naar voren in de teksten en de emotie die Neil Tennant erin legt. Hoewel de synthpop-beats en dansbare ritmes een energieke ondertoon geven, ontbreekt er wat kracht, waardoor het nummer niet volledig binnen mijn comfortzone valt.
Daarna volgt What Have I Done to Deserve This?, een samenwerking met Dusty Springfield. Dit nummer onderzoekt de pijn van een verbroken relatie. De teksten zijn doordrenkt van verbijstering en verlies, versterkt door de krachtige vocale prestaties van zowel Tennant als Springfield. De melancholische en energieke sfeer, gecombineerd met de nostalgische en soulvolle bijdrage van Springfield, maakt dit nummer bijzonder.
Shopping biedt een satirisch perspectief op de consumptiemaatschappij. De tekst bespreekt de commerciële aard van de samenleving en de manier waarop alles te koop lijkt te zijn. De speelse en scherpe sfeer wordt muzikaal weergegeven door een lichte en dansbare synthpopmelodie, die in contrast staat met de serieuze en kritische inhoud van de tekst.
Rent gaat over een relatie waarin de ene partner financieel afhankelijk is van de andere. De teksten suggereren een situatie waarin iemand wordt onderhouden in ruil voor gezelschap. De melancholische en introspectieve sfeer van het nummer wordt versterkt door ritmische en dromerige synthpop, wat zorgt voor een emotionele diepgang.
Het nummer Hit Music bespreekt de oppervlakkigheid en vluchtigheid van de muziekindustrie. De tekst biedt een ironische kijk op het concept van het maken van een hit en de commerciële druk die daarbij komt kijken. Ondanks de kritische en ironische teksten, heeft het nummer een opgewekte en energieke sfeer, gekenmerkt door dansbare beats en vrolijke melodieën.
It Couldn't Happen Here, mede geschreven door Ennio Morricone, behandelt thema's van verlies, realisatie en reflectie. De serieuze en sombere sfeer, versterkt door orkestrale arrangementen, onderscheidt dit nummer zich van de vaak dansbare ritmes van de band. Een van mijn meest favoriete Pet Shop Boys nummers
It's a Sin verkent thema's van schuld en boetedoening, geïnspireerd door Tennant's katholieke opvoeding. De dramatische en intense sfeer wordt gecreëerd door krachtige synthpop productie en emotionele vocalen, resulterend in een episch gevoel van urgentie.
I Want to Wake Up gaat over het gevoel van vastzitten in een relatie en de wens om daaruit te ontwaken. De intense en introspectieve sfeer, ondersteund door krachtige synthpopmelodieën, creëert een gevoel van urgentie en emotionele diepgang, maar behoudt ook een luchtige, dansbare kwaliteit.
Heart behandelt de krachtige emoties van verliefdheid. De optimistische en energieke sfeer wordt gekenmerkt door pakkende synthpopmelodieën en een dansbare beat, wat een gevoel van vreugde en opwinding uitstraalt.
Het album sluit af met King’s Cross, een nummer vernoemd naar het treinstation in Londen. De teksten roepen beelden op van wanhoop, vervreemding en sociale onrust. De sombere en reflectieve sfeer wordt versterkt door melancholische synths en een langzaam, ritmisch tempo, wat bijdraagt aan een gevoel van dreiging.
Al met al biedt Actually een diversiteit aan thema's en muzikale stijlen, wat het een tijdloos en boeiend album maakt.
Waardering: 7,5
Reactie plaatsen
Reacties