In januari jongstleden is dit nieuwe album van Iamnoone verschenen. Een Italiaans Coldwave/Darkwave project dat sinds 2019 actief is en inmiddels 4 albums heeft uitgebracht.
Het debuutalbum ken ik (nog) niet, maar de twee albums daarna heb ik ook in playlists staan.
Vooral het tweede album, A Primitive Trinitas is erg prettig. Dit album is net als het derde album een puntje minder. De nummers klinken wel erg cold om het kort samen te vatten en blinken niet uit in originaliteit. Maar dat maakt het zeker geen onaangenaam album.
Iamnoone weet met zijn muziek altijd een betoverende sfeer te creëren. Het album "Together Alone" uit 2023 is hier geen uitzondering op. Het album is een mix van melancholische melodieën en introspectieve teksten, die samen een meeslepende luisterervaring bieden. Hier volgt een gedetailleerde beschrijving van het album, nummer voor nummer.
Kind of Pain opent het album met een rustige, beheerste toon. Het is een degelijke opener, hoewel het misschien wat tam aanvoelt. Toch is de strakheid van de productie niet te ontkennen, wat meteen de toon zet voor de rest van het album.
Martyr of Love brengt wat meer melodie in het spel en wijkt iets af van de duisternis die je zou verwachten bij coldwave. Dit nummer voelt wat lichter en toegankelijker aan, zonder de melancholische kern te verliezen die kenmerkend is voor Iamnoone's stijl.
Het titelnummer, Together Alone, is prachtig maar mist wellicht de nodige pit. De weemoedige klanken en de introspectieve teksten zijn mooi verweven, maar het mist een bepaalde scherpte die het onvergetelijk zou maken.
Happiness verrast met een aangename melodie die al snel in je hoofd blijft hangen. Het is een nummer dat balanceert tussen euforie en melancholie, wat het een interessante dynamiek geeft.
The Edge of the World is een van de hoogtepunten van het album, met een nog fijnere melodie en een vleugje Depeche Mode. Het nummer is een perfecte symbiose van nostalgie en moderne invloeden, wat het tot een uniek juweeltje maakt.
Met Wasn’t You krijgen we een aanstekelijk refrein dat zich diep in je geheugen nestelt. De structuur van het nummer is eenvoudig, maar juist daardoor blijft het hangen en wordt het een van de memorabele tracks op het album.
The Broken Spell is ingetogen maar kent een fraaie melodie die je niet snel loslaat. Het is een erg prettig nummer dat zich langzaam ontvouwt en je steeds verder de diepte in trekt.Falling on My Knees sluit het album af met een prettige sfeer, vooral door het gebruik van de ‘piano’. Dit nummer is zowel emotioneel als muzikaal rijk, en vormt een perfecte afsluiter voor het album.
In conclusie is "Together Alone" een aangenaam album dat misschien iets te tam is voor de echte coldwave puristen. Desalniettemin toont Iamnoone hier zijn talent voor het creëren van atmosferische en emotioneel geladen muziek. Het album is een samenhangend geheel dat zowel melancholie als een zekere rust uitstraalt, en zal zeker zijn plek vinden bij liefhebbers van het genre.
Waardering: 7
Reactie plaatsen
Reacties