Destijds (35 jaar geleden) hoorde ook The Golden Palominos tot een van mijn favoriete bands. Ik ga een beetje op alfabetische volgorde van Albumnaam door mijn verzameling en ben vandaag dus hier aangeland.
Ik moet toegeven dat ik de muziek wel een beetje gedateerd vind klinken. Ik heb het ook een lange tijd niet beluisterd. Het is toch bijzonder dat je mening over muziek zo kan veranderen. Eigenlijk is de albumnaam wel actueel. Een beetje een dood paard.
De band heeft bestaan van 1981 tot 2012 en werd opgericht in Cleveland USA op initiatief van Anton Fier die tot 2010 in de band heeft gezeten.
In elk geval klinken de songs waarop Amanda Kramer de zang voor haar rekening neemt nog het beste.
Toen ik voor het eerst het album "A Dead Horse" van de Amerikaanse band Golden Palominos beluisterde, dat verscheen in 1989, had ik gemengde verwachtingen. Dit album staat bekend om zijn eclectische stijl en de samenwerking met verschillende vocalisten. Hieronder volgt mijn indruk van elk nummer.
A Letter Back – Dit openingsnummer lijkt moeite te hebben om echt op gang te komen. De zang van de zanger voelt wat mat en mist de energie die je normaal zou verwachten bij een albumopener. Het lijkt alsof het nummer steeds op het punt staat om los te breken, maar het bereikt nooit echt een hoogtepunt.
Wild River – In dit nummer neemt een andere zangeres de vocalen voor haar rekening. Hoewel haar prestatie beter is dan die van de mannelijke vocalist in het vorige nummer, blijft het geheel toch wat mat. De instrumentatie is interessant, maar de zang lijkt niet helemaal te mengen met de achtergrond.
Lucky – Hier lijkt het album enigszins tot leven te komen. De zang is acceptabel en het nummer heeft een iets vrolijker tintje dan de voorgaande nummers. Het heeft een aanstekelijk ritme dat zorgt voor een welkome verandering van tempo en sfeer op het album.
Angel of Death – Dit is een vlotter nummer waar de energie goed voelbaar is, maar helaas keert de mannelijke zanger terug wiens prestaties niet sterk zijn. Ondanks dat blijft het nummer boeiend dankzij de sterke instrumentale arrangementen.
Darklands – Dit is voor mij het beste nummer tot nu toe op het album. Het heeft een rijke textuur en de muzikale diepgang die ik mis in sommige andere tracks. Het is wellicht wat lang, maar de sfeer die het creëert is meeslepend en laat zien wat de band kan als alles samenkomt.
Over – Helaas brengt dit nummer het momentum dat opgebouwd was met "Darklands" naar beneden door de terugkeer van de mannelijke zang, die wederom teleurstelt. De zang voelt geforceerd en haalt de kwaliteit van het nummer naar beneden.
Shattered Image – Het album sluit af met "Shattered Image", waarin het weer wat lijkt op te leven. Het nummer heeft een behoorlijke melodie en de uitvoering is redelijk. Het biedt een degelijke afsluiting van het album.
Conclusie, "A Dead Horse" is een album met hoge pieken en diepe dalen. De inconsistente zangkwaliteit haalt de algemene ervaring naar beneden. Dit is geen album dat ik vaak zou herbeluisteren, en ik zou geneigd zijn om nummers met de mannelijke zanger over te slaan. Ondanks enkele lichtpunten, blijft het geheel achter bij wat het had kunnen zijn.
Waardering 5,5
Reactie plaatsen
Reacties