Ik heb even een paar dagen pauze ingelast. Ik wilde mijn muziekarchief snel op orde hebben en dat is me nu gelukt. Ik zit ook een beetje met mijn blog in de maag. In het begin waren er nog wel redelijk wat bezoekers, maar inmiddels is het een stuk minder geworden.
Ik wilde deze site opzetten om iets over mijn dagelijkse muzikale belevenissen te schrijven. Dat ga ik vanaf nu dan ook doen. Dar kan kort zijn en datkanlang zijn, al maar gelang mijn gemoedstoestand. Wat beluister ik allemaal en wat is mijn beleving. Dat is wat anders dan proberen een recensie te schrijven waarvan ik merk dat daarin te veel clichématig bezig ben. Een mens vindt in mijn beleving een muziekstuk mooi als hij of zij daardoor een bepaalde emotie beleeft. Is dat onder woorden te brengen?
Zo draai ik nu het album ? Live van Neal Morse. Als ik mijn archief alfabetisch op titel sorteer staat dat album op plaats 1. Het bevat aardige progrock die erg religieus van tekst is. Nou ben ik niet zo van de teksten dus die gaan veelal langs me heen. Ik beschouw de stem wel belangrijk, maar meer als een soort van instrument. Het is geen album dat ik vaak stream en wat me opvalt is dat het wel veel hetzelfde tempo is. Dat kan gaan vervelen en dat is voor een album van twee uur en een kwartier dodelijk. En dan schrijf je dit en dan is er ineens een ander tempo in Help Me/ The Spirit And The Flesh. Dan ben je inmiddels ruim over de helft van het album.
Tegen het einde moet het publiek meedoen en dat staat me wel erg tegen. Je laten bekeren door Neal Morse is toch wel het laatste waar je op zit te wachten als je puur voor de muziek naar zijn concert toe gaat. Een 6,5, maar zeker niet meer.
Reactie plaatsen
Reacties