Angelo Branduardi zag ik voor het eerst op de Duitse TV. Dat was denk ik in 1979. Hij speelde daar een of twee nummers van dit album. En ik was er direct enthousiast over. Prachtige melodieuze liedjes gezongen door een Italiaanse bard. Branduardi was langzaam aan het doorbreken buiten de Italiaanse grenzen.
Hij had van dit album (en later ook van andere) een Engelstalige versie gemaakt en dus ben ik de volgende dag naar de platenboeren in Groningen gefietst om te kijken of ik een album of misschien wel meer albums kon bemachtigen. En inderdaad stond de Engelse versie van dit album, getiteld ‘Highdown Fair’ in de schappen.
Ook mijn vriendin, nu mijn vrouw, was er gelijk weg van. Het duurde nog tot 1982 of 1983 alvorens we een liveoptreden hebben bijgewoond in de Maaspoort in Den Bosch. Een dijk van een optreden. Van de tour is een driedubbel live album uitgebracht wat ik nog regelmatig beluister (‘Concerto’).
Alle liedjes op het album maken een mens vrolijk. Branduardi begeleidt zichzelf op de viool, maar op het album wordt regelmatig een heel strijkkwartet ingezet, naast allerlei andere akoestische instrumenten. Het is moderne Folk met soms een ‘ouderwets’ jasje. Het titelnummer heeft ook de opbouw van een oud folk nummer. Het erg breekbare Il Funerale (de begrafenis) is een klein wondertje. De stem van Branduardi is misschien niet zijn sterkste punt maar dat maakt van dit nummer iets bijzonders.
Ik weet nog dat het concert met een lange intro begon die het publiek in een soort betovering bracht waarna het overging in L’Uomo e la Nuvola. Een nummer wat voor altijd in mijn geheugen gegrift staat. Het daaropvolgende Sotto tl Tiglio is eveneens een pareltje.
Het album is wat mij betreft het beste wat Branduardi heeft gemaakt. Met recht een ware bard.
Waardering 8,5
Reactie plaatsen
Reacties