Ladytron - Time's Arrow – 20-01-2023 – Genre Electronic/Indiepop
Er kan veel veranderen in 20 jaar. Neem nou Ladytron. In 2001 kwam hun album ‘604’ uit. Een album dat bij mij een onvervalste onvoldoende scoorde (een 4). Misschien waren de liedjes nog niet eens zo slecht, ze gingen ten onder aan de manier waarop het album geproduceerd was. Bubblegum muziek werd ervan gemaakt. De muziek en vooral de zang ten dienste van de elektronica in plaats van andersom.
En nu, 22 jaar en een aantal albums later is daar Time’s Arrow. Is dit album van dezelfde Ladytron? Ze zijn onherkenbaar, maar dat kan ook zijn omdat ik de band na het tweede album ‘Light & Magic’ (score ook een 4) niet meer heb gevolgd. Maar wat zeker is: De bubblegum heeft plaats gemaakt voor een hap met een bite.
Het is moeilijk te beschrijven hoe fraai muziek en zang samenvloeien in de liedjes die als in een trance op de luisteraar worden afgestuurd en waarin het makkelijk wegdromen is. De zang lijkt afkomstig van een City of Angels. Tot en met het wonderschone We Never Went Away is het muziek van een uitzonderlijk niveau. Zijn ze het wel echt?
Daarna wordt er wat gas terug genomen. Ook in een iets lager tempo is het genieten. California begint als een nummer van de Cocteau Twins in hun beste dagen. En bij vlagen lijkt het wel alsof Agneta en Annafrid de engelen op dit album zijn. Maar het zijn toch echt Helen Marnie en Mira Aroyo. Diezelfde twee van twintig jaar geleden. De tijd heelt alle wonden.
Waardering 8,5
Barzin – Barzin (2003) Genre Minimal, Postrock.
Dit is een album om tot rust te komen. De Canadese artiest Barzin (Hosseini) staat bekend om zijn langzame melancholieke muziek. Dit is het titelloze debuutalbum uit 2003.De muziek is denk ik de soberste die ik in bezit heb. De begeleiding van de zang bestaat uit hooguit twee of drie instrumenten. Een drum en een piano, of een piano en een gitaar. Een band als Low klinkt in mijn beleving een stuk opgewekter dan Barzin.
De teksten zijn ook niet echt vrolijk. It’s the autumn call in me now, it’s the same song, always the same song.Het begin van het album maakt het al duidelijk. Een langzame drum. Een gitaar erbij en de dromerige stem van Barzin. ‘Pale Blue Eyes’.Het heeft geen zin het album nummer voor nummer te bespreken. De nummers verschillen weinig van elkaar. Langzaam, somber komen ze voorbij.
Ik kijk ondertussen naar buiten en zie de zon schijnen, de dagen worden alweer merkbaar langer. Eigenlijk geen moment voor de muziek van Barzin. Het is geen autumn, het is binnenkort weer voorjaar! En toch is het een prettig album om zo nu en dan te beluisteren. Er zijn van die stemmingen waarin een mens wil wegdromen van de werkelijkheid. Daar is dit het perfecte album voor. Draai het als je al in je bed ligt en het slotnummer je langzaam in Sleep helpt.
Waardering: 7
Reactie plaatsen
Reacties