Toen ik voor het eerst het nummer Baba Yaga van Amen Dunes beluisterde, van het album Through Donkey Jaw uit 2011, werd ik meteen gegrepen door de sfeer van mysterie en spanning. Het nummer begint met een rauwe, bijna hypnotiserende gitaarpartij die je direct in zijn greep houdt. De stem van Damon McMahon, de drijvende kracht achter Amen Dunes, klinkt vervormd en zweverig, wat bijdraagt aan de donkere, psychedelische sfeer van het lied.
Wat mij vooral aansprak, is hoe het nummer je langzaam meesleept in een soort droomachtige wereld. De titel Baba Yaga verwijst naar de mythische heks uit Slavische folklore, en die geheimzinnige, bijna spookachtige sfeer is voelbaar door het hele lied heen. De muziek voelt zowel introspectief als dreigend, alsof je op de grens balanceert tussen het alledaagse en het bovennatuurlijke.
De minimalistische instrumentatie geeft Baba Yaga een bijna rituele vibe. De herhalende gitaarlijnen en de monotone drumbeat zorgen ervoor dat het nummer zich langzaam opbouwt, zonder ooit echt uit te barsten. Dit creëert een spanning die voortdurend onder de oppervlakte blijft borrelen, waardoor je als luisteraar geboeid blijft.
Hoewel de zang moeilijk te verstaan is, maakt dit voor mij het nummer juist intrigerend. Het roept meer emoties en sfeer op dan dat het concreet een verhaal vertelt. Dit maakt het een van die nummers die je keer op keer wilt horen, omdat er steeds nieuwe lagen in lijken te zitten.
Kortom, Baba Yaga is een meeslepend en mysterieus nummer dat perfect past bij de duistere en experimentele sound van Through Donkey Jaw. Het is geen gemakkelijk nummer, maar voor wie openstaat voor iets unieks en sfeervols, is het zeker de moeite waard om te beluisteren.
Waardering: 9
Reactie plaatsen
Reacties