Take van de Britse band Lush, afkomstig van hun album Spooky uit 1992, is een nummer dat net als de (meeste) overige nummers een dromerige sfeer en kenmerkende shoegaze-sound heeft. Als je het voor het eerst hoort, word je meteen meegenomen door de zwevende gitaarlagen en de etherische vocalen van zangeres Miki Berenyi. Haar stem, zacht en melancholisch, lijkt haast te versmelten met de instrumentatie, wat het geheel een bijna hypnotisch effect geeft.
Het nummer bouwt langzaam op, met een mix van lichte gitaren en een subtiele ritmesectie die perfect past bij de introspectieve teksten. De sfeer is zowel melancholisch als warm, wat typerend is voor de shoegaze-stijl waar Lush in de vroege jaren ’90 in uitblonk. De productie, gedaan door Robin Guthrie van de Cocteau Twins, versterkt dit gevoel met zijn typische "wall of sound"-benadering, waarin elke klanklaag mooi in elkaar overvloeit.
Take vind, geeft een gevoel van verlangen en vervreemding. De teksten zijn emotioneel geladen, maar laten genoeg ruimte over voor interpretatie. Dit geeft het nummer een tijdloze kwaliteit, waardoor het zelfs na meerdere luisterbeurten blijft intrigeren.
In het grotere geheel van het album Spooky is Take een van de meer ingetogen tracks, maar juist daardoor krijgt het een speciaal plekje. Het is een perfect voorbeeld van hoe Lush erin slaagde om dromerige pop te combineren met alternatieve rock, zonder daarbij aan emotionele diepgang in te boeten.
Waardering: 8,5
Reactie plaatsen
Reacties